18 / 2021

W niedzielę zamiast wyjazdu w góry zafundowaliśmy sobie spacer po atrakcjach w okolicy. Wyszło nam prawie 17 km. No nie powiem, nogi to mnie bolały. Biodra. Martwię się, że coś z tymi biodrami nie jest tak całkiem jak być powinno. Bo często po długich dystansach bolą. Ale mówi się

trudno i czerpie z życia ile się da.

Styczeń pracowo zakończyłam na zero, czyli ok, bez zaległości. Poniedziałek miał być spokojny w nowej rzeczywistości. Niestety dostałam do zrobienia ważne coś, które jest prawie na wczoraj. No i dziubię 😁

Pojechałam dziś w końcu do rodziców. Weszłam na pogaduchy. Serce mi się kraje gdy patrzę na staruszków, których pamiętam pełnych werwy i energii. Nie dają się, radzą sobie, nie chcą pomocy, ale widzę co i jak jest. Tatencjusz ze słabym sercem, skokami ciśnienia i skłonnościami do krwotoków. Głuchy jak pień, ale udaje że jest ok. Nie nosi aparatów słuchowych "bo nie". A jak Matencja powie coś głośno to oczywiście obraza majestatu i "no i po co krzyczysz" 😥zaszczepiony dawką pierwszą. 

8Po raz kolejny palnęłam mówkę, że nie mam siły z nimi walczyć by zechcieli sobie pomóc. Że rodzina jest po to, by sobie pomagać. Że mam dosyć nadskakiwania i starania się by ich wyprzedzić, że może zakupy, a może co innego. Że wolę raz w tygodniu pomoc im przy zakupach, pojechać z nimi tylko po to, by pomóc je wnieść, niż potem musieć jeździć do nich codziennie gdy jedno zalegnie, a drugie to już wiadomo, że rady sobie z tym leżącym nie da. Nie wiem jednak czy to cokolwiek zmieni w ich zachowaniu...