9 / 2023

A jednak przechwalilam wczoraj... Drugi dzień postu dr D. zaczął się normalnie, całkiem spoko. Przed południem zaczęła mnie boleć głowa. Stopniowo coraz bardziej, mocniej. Spodziewalam się bólu głowy, ale nie w takim stopniu. No i  chyba zabrakło mi takiej prawdziwej mocnej determinacji. Może dlatego, że ból był okropny i naprawdę kiepsko się czułam. Skończyło się na wymiotach, dreszczach, uderzeniach gorąca itp. Z pracy wyszłam pół godziny wcześniej, bo myślałam że umrę. Na samą myśl o zjedzeniu jakiegokolwiek warzywa robiło mi się niedobrze. Zaserwowalam sobie ciepłą herbatę i zakopalam się w łóżku z nadzieją, że prześpię i przejdzie. Nie przeszło. Widać to nie ten czas. W końcu uznałam, że masochistką nie jestem. W zamian postanowiłam, że ok, nie post dr D., ale coś zrobić muszę. I tak to: zwiększam ilość warzyw, zmniejszam ilość mięsa (bo i tak nie za bardzo lubię), zmniejszam porcje, no i bez słodyczy i wieczornego podjadania. Mam takiego moralnego kaca. Z jednej strony żal mi tego prostowania, z drugiej strony wiem z doswiadczenia, że moje postowanie utrudniało życie. Głowa jeszcze nie przeszła mimo, że wzięłam środki które zawsze mi pomagały na migreny. Czuję się jak niedobita pszczoła... 

Będzie dobrze...